En dan komt het moment dat je 50 wordt. Ik vind het wel een ‘dingetje’. Ben ik bijna op de helft van mijn leven of zit het grootste deel er al op, je weet het niet en dat is maar goed ook.

Als je jong bent vind je iemand van vijfendertig al oud. En als je zelf vijftig bent, voel je je zelf heel jong. Toen ik laatst met een paar meiden uit mijn dochters voetbalteam naar huis reed, vertelde één van de meiden over een oudere vrouw, ze was al rond de 40.

Lees verder →

“Whaat, zit jou moeder op Snapchat?” werd geroepen naar m’n dochter toen ik haar een 8-seconden filmpje liet zien. Ben ik te oud om actief op social media mee te doen? Ik ben weliswaar opgegroeid met een pen, potlood en rekenmachine en geen mobiel, vier toevallig ook dit jaar net als onze Koning Wimlex hetzelfde jubileumjaar, maar te oud? Ik doe gewoon gezellig aan alles mee!

Mijn werkzaamheden bestaan onder meer uit de communicatie rondom en het plannen en organiseren van cursusdagen voor de ErfgoedAcademie. Ik bezoek cursuslocaties in het hele land en kom zo op de meest bijzondere locaties op de mooiste plekken. Dit deel ik vaak met mijn volgers op social media.  Lees verder →

De radio staat op standje hard en hup, op weg naar Limburg. Ik heb de website en de offerte van de locatie goed bestudeerd en op de foto’s zag de locatie er ‘best wel leuk’ uit. Na het passeren van enkele ongezellig uitziende wokpaleizen (wie wil hier nou z’n feestje vieren denk ik ondertussen) reist ineens een heus kasteel op: Kasteel De Keverberg in Kessel.

Op een heuvel aan de Maas staat de ruïne met daarin een moderne ‘doos’, fantastisch! Het nieuwe dak heeft de vorm gekregen van het achttiende eeuwse dak maar in plaats van de kleine dakkapellen zijn er grote glazen vensters aangebracht. Tussen de kolommen zitten glazen puien. Eenmaal binnengekomen, ik sta dan al zo’n 15 meter boven de rivier,  loop ik de overkapte binnenplaats binnen. Sfeervol en goed ingericht, goede verlichting . We lopen alle ruimtes van het kasteel door. Allemaal even sfeervol, ik ben geneigd voor een tweede keer te trouwen.

We gaan in de glazen lift verder naar boven en ik begin een beetje te zweten en licht te trillen. Ik blijf professioneel, maar wil eigenlijk direct de dame die me alles laat zien aan haar arm grijpen.” Kijk eens, vanaf hier zie je Roermond” : roept ze als ze voor de glazen pui staat op zo’n 30 meter hoogte boven de rivier. Voor mijn gevoel sta ik op de Eiffeltoren.  We lopen vervolgens nog even ‘relaxed’ buiten rond over de oude muur, ik merk op dat mocht ik flauw vallen niet tussen de schietgaten door kan glijden. Gelukkig we gaan weer via de trap naar beneden en mag ik even achter de touwen langs waar Baron Frits (1825 – 1876) zijn loden kist in één van de geheime gangen ligt. De baron die eigenlijk Frederik Hendrik Karel baron de Keverberg de Kessel heet, is in 2015 tijdens graafwerkzaamheden in de kasteeltuin gevonden en wordt komende november herbegraven in de tuin.

Anderhalf uur later rijd ik weer vrolijk naar huis. Ik ga toch maar eens een therapeut zoeken die mij af kan helpen van mijn hoogtevrees. Tips zijn van harte welkom.

Mijn vrienden roepen altijd: ‘Wat heb jij een leuke baan of werk je eigenlijk wel?’ Jazeker werk ik en inderdaad, ik heb leuk werk. Ik rijd door heel Nederland, zit overal gezellig aan de koffie, kom achter de schermen bij veel theaters, kerken, kloosters, restaurants, hotels, forten, verenigingsgebouwen. Je kunt het zo gek niet bedenken, maar alles met historische waarde en een vergaderruimte is voor mij interessant. En ja, ik krijg er ook nog voor betaald.

Voor de organisatie van cursusdagen van de ErfgoedAcademie ben ik vaak op zoek naar bijzondere locaties. Zo ook afgelopen week toen ik in de ‘Up’ richting Twente, de geboortestreek van mijn moeder reed. Verscholen in het bos, in het park lag ‘De Oude Dame’: Het Parkgebouw in Rijssen. waar rond 1915 één van de eerste Asielzoekerscentra van Nederland Belgische vluchtelingen onderdak bood. Nu een theater, congresruimtes, foyer, lounge, bar, geweldige serre en groot terras zijn een gewilde plek voor ‘ontspanning en vermaak’ voor bedrijven en verengingen uit de wijde omgeving.

Samen met Jolanda, de manager heb ik de verschillende ruimtes geïnspecteerd, onze wensen besproken en was het tijd voor een ‘bakkie’ (heerlijke) koffie. De verhalen achter de organisatie boeien mij altijd enorm. Jolanda vertelde enthousiast over het betrokken personeel wat nooit te beroerd is om naast werkzaamheden achter de bar, in de theaterzaal of bij balie ook de wc’s te schrobben of te helpen schilderen bij de opknapbeurt enkele jaren geleden. Mijn horeca- en ondernemersbloed gaat dan harder stromen. Leuk om te zien hoe enthousiast en betrokken het hele team is. Een uur later zit ik blij verrast over deze toplocatie weer in de auto terug naar het midden van het land. ‘Zo ver?’ Roept Jolanda mij nog na. Ja, en dan bij Hoevelaken dit keer…. rechtsaf!

Komende weken reis ik nog af naar Nijmegen, Stadskanaal, Den Haag, Zeeland, Limburg ….om te werken!

Mijn horeca- en ondernemersbloed gaat tijdens mijn bezoek vaak harder stromen!